Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς Δ΄ Ματθαίου

Κατά Ματθαῖον η΄, 5-13.

5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 

6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. 

7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. 

8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 

9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ' ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.

10 ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 

11 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, 

12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 

13 καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῷ· Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Πηγή: Kαινή Διαθήκη & myriobiblos.gr

Τό Δίδαγμα: ἐδῶ & Ἀκρόαση:  ἐδῶ

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς Γ΄ Ματθαίου

Κατά Ματθαῖον στ΄, 22-33.

22 Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός. ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται·

23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;

24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.

25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;

26 ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;

27 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;

28 καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει·

29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων.

30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;

31 μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα;

32 πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων.

33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

Πηγή: Kαινή Διαθήκη & myriobiblos.gr

Ἀκρόαση:  ἐδῶ

Kυριακή ΣΤ' Ματθαίου - Ἡ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον θ' 1-8

1 Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.  

2 Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.  

3 καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ.  

4 καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;  

5 τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει;  

6 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας -– τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.  

7 καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.  

8 ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις. 

Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 35

  ...Ὅποιος ἔχει πνευματικὸ αἰσθητήριο καταλαβαίνει, τί σημαίνει ὁ λόγος ποὺ εἶπε ὁ Χριστός, «Σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου» (Ματθ. 9, 2). Τρομερὸς λόγος. Ποιός μπορεῖ νὰ τὸν πῇ;  Ποιός μπορεῖ νὰ σηκώσῃ τὰ βουνὰ τῶν ἁμαρτιῶν, ποὺ πλακώνουν τὴν ψυχή, καὶ νὰ ἐλευθερώσῃ τὸν ἄνθρωπο; 

Μόνο ὁ Θεὸς ἢ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς αὐτὴ τὴν ἐξουσία, ὅπως εἶνε οἱ ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας. 

Ἀλλ' ἐπειδὴ τὸ «Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» εἶνε κάτι πνευματικό, ποὺ συμβαίνει ἀοράτως μέσα στὴν ψυχὴ καὶ δὲν φαίνεται ἐξωτερικῶς μὲ τὰ σωματικὰ μάτια, οἱ γραμματεῖς τὸ θεώρησαν σὰν ἕνα εὔκολο λόγο. Ἐπειδὴ δὲν εἶχαν πνευματικὰ μάτια νὰ διακρίνουν τὶς οὐράνιες πραγματικότητες, ἀλλὰ ἐπηρεάζονταν ἀπὸ τὶς ἐξωτερικὲς αἰσθήσεις, γι' αὐτὸ μέσα στὴ σκέψι τους ἔκαναν τὸ λάθος, νὰ θεωροῦν τὸ ὕψιστο αὐτὸ θαῦμα, τὴν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν, ὡς μικρό, καὶ τὸ ἄλλο τὸ μικρότερο θαῦμα, τὴ θεραπεία τοῦ σώματος, ὡς μεγάλο. 

Καὶ τότε ὁ Χριστός, συγκαταβαίνοντας στὴν ἀδυναμία τους, εἶπε τὰ λόγια ἐκεῖνα, ποὺ εἶχαν τὸ ἐξῆς νόημα. Γιὰ μένα μικρὸ θαῦμα εἶνε ἡ θεραπεία τοῦ σώματος, καὶ μεγάλο θαῦμα εἶνε ἡ ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν. 

Διότι ἡ θεραπεία τοῦ σώματος εἶνε γιὰ λίγο χρόνο, ἀφοῦ τελικῶς ὅλοι μιὰ μέρα πεθαίνουν, ἐνῷ ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς μὲ τὴ συγχώρησι τῶν ἁμαρτημάτων εἶνε γιὰ τὴν αἰωνιότητα, γιὰ πάντα δηλαδή...

   
     ...Μικρὰ ἢ μεγάλα θαύματα, αἰσθητὰ ἢ νοητά, ὅλα δείχνουν, ὅτι ὐπάρχει Θεὸς ἀληθινός, ποὺ κάνει φανερὰ τὴν παρουσία του στὸ κάθε τι. Δὲν ἐγκατέλειψε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο. Ὥρισε βέβαια τοὺς φυσικοὺς νόμους, γιὰ νὰ λειτουργοῦν ὅλα μὲ τάξι καὶ ἀκρίβεια. 

Ἀλλ' ὅταν παρουσιασθῇ κάτι ἔκτακτο, εἶνε ἕτοιμος νὰ σπεύσῃ εἰς βοήθειαν τῶν παιδιῶν του. Καὶ ἂν χρειασθῇ, ἔχει τὴ δύναμι καὶ τοὺς φυσικοὺς νόμους νὰ παραμερίσῃ καὶ νὰ θαυματουργήσῃ πρὸς σωτηρίαν τους.  

Ὅταν ὅλες οἱ ἄλλες πόρτες κλείνουν, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀδυνατοῦν νὰ συμπαρασταθοῦν, ὅταν καὶ συγγενεῖς καὶ φίλοι στέκουν ἀνίκανοι νὰ προσφέρουν βοήθεια, ὅταν οὶ γιατροὶ σηκώνουν κι αὐτοὶ ψηλὰ τὰ χέρια καὶ δηλώνουν ἀδυναμία νὰ θεραπεύσουν, τότε ἔχει τὸ λόγο ὁ Θεός. 

Γιὰ τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ δὲν εἶνε τιποτε ἀκατόρθωτο.  Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχῃ πίστι. Τότε ἡ προσευχὴ τοῦ πιστοῦ εἰσακούεται, ὅπως εἰσακουόταν ἡ προσευχὴ τοῦ προφήτου Ἠλία, ποὺ ἄλλοτε ἔκλεινε τὸν οὐρανὸ νὰ μὴ βρέχῃ κι ἄλλοτε τὸν ἄνοιγε καὶ ἔβρεχε.

     Τὰ ἀληθινὰ θαύματα φέρουν ὅλα τὴ σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅπου ἐνεργεῖ ὁ Θεός, ἡ κάθε ἐνέργειά του εἶνε θαυμαστή...

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Έπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 112 & 114,  (2 ἀποσπάσματα).

Kυριακή τῶν Πατέρων τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου - Φῶς ἢ σκοτάδι;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον ε' 14-19

14 ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·  

15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.  

16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.  

18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.  

19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 

 Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 17 

Φῶς ἢ σκοτάδι;

      ...Ἦρθε τὸ φῶς, ἦρθε ὁ Χριστός, ἀλλ' οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τὸ φῶς, γιατὶ τὰ ἔργα τους εἶνε πονηρά. 

     
   Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ ἀγαποῦν τὸ Φῶς, ἀγαποῦν τὸν Χριστό.  Οἱ εὐγενεῖς αὐτὲς ψυχὲς εὐχαριστοῦνται νὰ ἀκοῦνε τὴ διδασκαλία του. 

Εὐχαριστοῦνται νὰ διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο. Εὐχαριστοῦνται νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκοῦνε τὴ θεία λειτουργία καὶ τὶς ἄλλες ἱερὲς ἀκολουθίες. Εὐχαριστοῦνται νὰ ἐξομολογοῦνται καὶ νὰ κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια. 

Οἱ ψυχὲς αὐτὲς ὅλο καὶ πλησιάζουν τὸν Χριστό, ὅλο καὶ παίρνουν περισσότερο φῶς ἀπὸ τὸν Χριστό, ὅλο καὶ γίνονται πιὸ λαμπρές. Αὐτές, ὅπου καὶ νὰ βρεθοῦν, σκορπίζουν τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. 

Ἄν εἶνε ἐργάτες, εἶνε φῶς γιὰ ὅλο τὸ ἐργοστάσιο ὅπου ἐργάζονται.  Ἂν εἶνε ὑπάλληλοι, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς συναδέλφους τους. Ἂν εἶνε στρατιῶτες, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς ἄλλους στρατιῶτες τῆς μονάδος τους. Ἂν εἶνε δάσκαλοι, εἶνε φῶς γιὰ τούς μαθητάς τους.  Ἂν εἶνε γονεῖς, εἶνε φῶς γιὰ τὰ παιδιά τους.  Ἂν εἶνε ἱερεῖς -ὢ ἐὰν εἶνε ἱερεῖς!-, εἶνε φῶς γιὰ ὅλους τοὺς ἐνορῖτες τους. 

Φῶς μὲ τὰ καλά τους λόγια, φῶς μὲ τὸ λαμπρὸ παράδειγμά τους, μὲ τὰ καλά τους ἔργα.  Στὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς ἐφαρμόζεται ὁ λόγος ποὺ λέει ὁ Χριστὸς στὸ σημερινό Εὐαγγέλιο γιὰ τοὺς μαθητάς του· «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. 5, 14). Σεῖς, δηλαδή, ποὺ μὲ ἀκοῦτε καὶ μὲ ἀκολουθεῖτε, εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, τὸ φῶς τοῦ κόσμου.

     
   Καὶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα· Ἐμεῖς, οἱ χριστιανοί... εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου;  Ὁ καθένας μας ἂς ρωτήσῃ τὴ συνείδησί του, ἂς ἐξετάσῃ προσεκτικὰ τὴ ζωή του καὶ ἂς ἀπαντήσῃ. Τί εἴμαστε; Φῶς ἢ σκοτάδι;  

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Kαντιώτου, σελ. 84 (ἀπόσπασμα)

Κυριακή Δ' Ματθαίου - Πιστεύεις;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον η' 5-13

5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·  

6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος.  

7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.  

8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου.  

9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.  

10 ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 

11 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν,  

12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.  

13 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ. 

 Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 31

     Ἄχ, νὰ εἴχαμε κ' ἐμεῖς τὴν πίστι αὐτὴ τοῦ ἑκατοντάρχου! «Κύριε,», εἶπε, «φθάνει ἕνας λόγος σου γιὰ νὰ κάνῃ καλὰ τὸ δοῦλο μου». Γιατὶ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι σὰν τοὺς λόγους τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν μὲ τὸν λόγο τους νὰ κάνουν ὅ,τι ἔκανε ὁ Χριστός. Εἶνε ἀδύνατο.

 Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴ φωτιά, ἡ φωτιὰ δὲν θὰ σβήσῃ. Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴν ἀγριεμένη θάλασσα, ἡ θάλασσα δὲν θὰ γαληνέψῃ. Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴν ἄψυχη ὕλη, ἡ ὕλη δὲν μπορεῖ νὰ ζωντανέψῃ καὶ νὰ βγῇ ἀπὸ αὐτὴν ὄχι ἄνθρωπος, ὄχι ζῷο, ὄχι πουλί, ἀλλ' οὔτε μιὰ πεταλούδα, οὔτε ἕνα μυρμήγκι. Ποιός τὰ ἔκανε ὅλα αὐτά; Ὁ Χριστός. Πῶς; Μὲ τὸ λόγο του καὶ μόνο. «Εἶπε, καὶ ἐγενήθησαν». (Ψαλμ. 148,5).

     Καὶ ἔχει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ τέτοια δύναμι, γιατὶ δὲν εἶνε λόγος ἀνθρώπου, ἀλλ' εἶνε λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε τὸ σύμπαν καὶ ἦρθε ἐδῶ στὴ γῆ μὲ σῶμα ἀνθρώπινο, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε παρὼν μέσα στήν Ἐκκλησία του, ποὺ εἶνε τὸ σῶμα του. 

Ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ κεφαλή, ἡ ἀνωτάτη ἀρχὴ καὶ ἐξουσία. Ναί, μπροστὰ στὸν Χριστό, σὰν στρατιῶτες ποὺ περιμένουν διαταγές, στέκονται ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, ὅλα τὰ δημιουργήματα, ὁ ἡλιος, ἡ σελήνη, τὰ ἄστρα, ἡ θάλασσα, οἱ ποταμοί, οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἀρχάγγελοι. Ὅλοι καὶ ὅλα σ' αὐτὸν ὑπακοῦνε, καὶ αὐτὸς κυβερνᾷ τὸ σύμπαν μὲ τοὺς φυσικοὺς καὶ ὑπερφυσικοὺς νόμους. 

Καὶ κάνει θαύματα στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ.  Καὶ ἂν ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ δὲν τὸν πιστεύουν καὶ δὲν θέλουν νὰ κάνουν τὸ θέλημά του, σ' αὐτοὺς θὰ ἔχῃ ἐφαρμογὴ τὸ «Ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ζαχ. 12,10 - Ἰωάν. 19,37).

   Ὁ Χριστός, ἀγαπητέ μου, ὁ Χριστός εἶνε ὁ Κύριος, ὁ παντοδύναμος, ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Θεός. Αὐτὸ πίστευε ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτὸ πίστευαν χιλιάδες καὶ ἑκατομύρια πιστοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἔκαναν θαύματα. 

Καὶ ἐρωτῶ· Πιστεύεις ἐσὺ ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος; Ἂν πιστεύῃς, δεῖξε κ' ἐσὺ τὴν πίστι σου μὲ τὴν ταπείνωσι καὶ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, ὅπως τὴν ἔδειξε ὁ ἑκατόνταρχος. Δεῖξε μὲ ἔργα τὴν πίστι σου. Καὶ τότε θὰ δῇς κ' ἐσὺ στὴ ζωή σου σὲ χίλιες περιπτώσεις τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ καὶ θ' ἀκοῦς τὴν παντοδύναμη φωνή του· «Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι» (Ματθ. 8,13).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,  σελ. 100-101  (ἀπόσπασμα)

Εὐαγγέλιον τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων Δώδεκα Άποστόλων

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον θ' 36 & ι' 1-8

36 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα. 

1 Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν. 

2 Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά εἰσι ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, 

3 Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἁλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος,

4 Σίμων ὁ Κανανίτης καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης ὁ καὶ παραδοὺς αὐτόν.

5 Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε· 

6 πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.

7 πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 

8 ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.

Πηγές: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 39-41.

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον ιστ' 13-19.

 

13 Ἐλθὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; 

14 οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἕτεροι δὲ Ἰερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν. 

15 λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;

16 ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. 

17 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ' ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 

18 κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.

19 καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

  Πηγή: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 72-73.

Ὁ Οὐράνιος Πατέρας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, 

ἀποκάλυψε στὸν Ἀπόστολο Πέτρο 

ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς 

εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ

αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸν θεμέλιο λίθο 

τῆς οἰκοδομῆς 

τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, 

τὴν ὁποία οὔτε οἱ πύλες τοῦ ᾅδη

δὲν θὰ ὑπερισχύσουν 

καὶ δὲν θὰ τὴν νικήσουν

διότι εἶναι αἰώνια καὶ ἀθάνατη.   

Κυριακή Β' Ματθαίου - Ὑπακούεις;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον δ' 18-23

18 Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. 

19 καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. 20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

21 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν· καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. 

22 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. 

23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

 Πηγή: myriobiblos.gr & Καινὴ Διαθήκη, σελ. 14-15.

 Ὑπακούεις; 

   ...οἱ τέσσερις ψαρᾶδες τῆς Γαλιλαίας, γιὰ τοὺς ὁποίους μιλάει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, στὴν πρόσκλησι τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔφεραν καμμιὰ ἀντίρρησι. Ἔδειξαν μιὰ προθυμία ἀξιοθαύμαστη. Ὑπάκουσαν στὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα τὰ ἄφησαν, καὶ δίχτυα καὶ πλοῖα καὶ φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ ὅ,τι ἄλλο πρόσωπο ἢ πρᾶγμα ἀγαποῦσαν στὸν κόσμο. 

Γι' αὐτοὺς ἔφτανε τὸ ὅτι θὰ ἔμεναν καντὰ στὸν Χριστό. Πλοῦτος τους ὁ Χριστός. Ἀδελφός τους, φίλος τους, πατέρας τους ὁ Χριστός. Χαρά τους καί εὐτυχία τους ὁ Χριστός. Καί οἱ τέσσερις, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι ὀκτὼ ποὺ κάλεσε ὁ Χριστός, ἔμειναν κοντά του, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν, ποὺ τὸν πρόδωσε καὶ βρῆκε φρικτὸ τέλος.

Ὅλοι πιστοί, ὅλοι ὑπάκουοι στὸν Χριστό. Ὑπάκουοι καὶ στὶς ἐντολές του ἐκεῖνες, ποὺ τὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβῃ. Τί, ἦταν μικρὴ καὶ εὔκολη ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τοὺς ἔλεγε νὰ πᾶνε στὰ πέρατα τοῦ κόσμου καὶ νὰ κηρύξουν τὸ εὐαγγέλιο χωρὶς κοσμικὴ ὑποστήριξι; 

Κι ὅμως οἱ ἀπόστολοι ξεκίνησαν γιὰ νὰ ἐκτελέσουν τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἦταν σὰν πρόβατα μέσα σὲ κοπάδια πεινασμένων καὶ αἱμοβόρων λύκων. Καὶ ὅλοι βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο. 

Φάνηκαν πιστοὶ καὶ ὑπάκουοι μέχρι θανάτου. Πῶς νὰ μὴ θαυμάσῃ κανεὶς τὴν ὑπακοή τους, τὴν παρρησία τους, τὴν ἀνδρεία καὶ αὐταπάρνησί τους, τὴν ἀπέραντη ἀγάπη καὶ ἀφοσίωσί τους στὸ Χριστό; 

   Ἀλλὰ κ' ἐμεῖς, ἀγαπητοί, εἴμαστε μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ. Εἴμαστε χριστιανοί. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ βαφτιστήκαμε φύγαμε ἀπὸ τὸ βασίλειο τοῦ σατανᾶ καὶ γραφτήκαμε στὸν κατάλογο τῶν ἀκολούθων τοῦ Χριστοῦ. Δηλώσαμε μὲ τὸν ἀνάδοχό μας, ὅτι δὲν θὰ κάνουμε πιὰ τὸ θέλημα τοῦ σατανᾶ, ἀλλὰ θὰ κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Θέλημα δικό μας δὲν θὰ ἔχουμε.

Τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ θὰ εἶνε παραπάνω ἀπ' ὅλα τὰ θελήματα τὰ δικά μας καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸν Χριστὸ χρωστᾶμε. Γιατὶ ὅ,τι ἐκεῖνος μᾶς διατάζει εἶνε γιὰ τὸ συμφέρον μας, τὸ αἰώνιο συμφέρον μας, καὶ ἀλλοίμονο ἂν δὲν ὑπακούσουμε καὶ δὲν ἐκτελέσουμε ὅ,τι μᾶς συμβουλεύει καὶ μᾶς διατάζει ὁ Χριστός. 

Καὶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα· Ὑπακούουμε οἱ σημερινοὶ χριστιανοὶ στὸν Χριστό;...

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου, Αὐγουστῖνου  Ν. Καντιώτου, «Ὁ Σταυρός», σελ. 69 - 70 (ἀπόσπασμα).

   

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων - Ἀρνεῖσαι τὸν Χριστό;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον ι' 32-33, 37-38, ιθ' 27-30.

ι' 32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 

33 ὅστις δ' ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 

38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
 

ιθ' 27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 

28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 

29 καὶ πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 

30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

                                                                                                                              Πηγές: myriobiblos.gr & Καινὴ Διαθήκη, σελ. 32 & 85

Ἀρνεῖσαι τὸν Χριστό; 

... Φοβερὰ εἶνε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. «Ὅποιος», λέει, «θὰ μὲ ὁμολογήσῃ ἐμπρὸς στοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ὁμολογήσω κ' ἐγὼ ἐμπρὸς στὸν οὐράνιο Πατέρα. Ὅποιος θὰ μ' ἀρνηθῇ ἐμπρὸς στοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ἀρνηθῶ κ' ἐγὼ ἐμπρὸς στὸν οὐράνιο Πατέρα» (Ματθ. 10, 32-33).

   Σύμφωνα μὲ τὰ λόγια αὐτά, ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ἀξίζει αἰώνιο ἔπαινο, ἐνῷ ἡ ἄρνησι τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἄρνησι τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, εἶνε ἀξία αἰωνίας κολάσεως. Ὁμολογεῖς τὸν Χριστό; Θὰ σὲ ὁμολογήσῃ κ' ἐκεῖνος. Ἀρνεῖσαι τὸν Χριστό; Θὰ σὲ ἀρνηθῇ κ' ἐκεῖνος. Μικρὸ θεωρεῖς νὰ σ' ἁρνηθῇ ὁ Χριστός; Δὲν σοῦ κάνει αὐτὸ καμμιὰ ἐντύπωσι;...

...Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Ἥλιος, ποὺ φωτίζει καὶ θερμαίνει. Ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ ἀθάνατο Νερό. Ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ Δένδρο τῆς ζωῆς. Ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ πᾶν. Νὰ σὲ ἀρνηθῇ ὁ Χριστός; Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη συμφορὰ ἀπὸ αὐτή...  

... Ἀγαπητοί μου! Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς θέλει δειλοὺς καὶ ἄνανδρους. Θέλει νὰ εἴμαστε γενναῖοι καὶ τολμηροί. Θέλει νὰ τὸν ὁμολογοῦμε ὅπου καὶ νὰ βρισκώμαστε. Δὲν πρέπει νὰ μοιάζουμε μὲ τὰ παιδιὰ ποὺ παίζουν κρυφτούλι καὶ κρύβονται.  Ὄχι κρυπτοχριστιανοί. 

Ἀλλὰ χριστιανοὶ μὲ παρρησία καὶ θάρρος, ποὺ μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα θὰ ὁμολογοῦμε τὸν Χριστὸ καὶ θὰ προτιμοῦμε νὰ ξεριζώσουν τὴ γλῶσσα μας, νὰ κόψουν τὸ κεφάλι μας, παρὰ ν' ἀρνηθοῦμε καὶ νὰ βλασφημήσουμε τὸν Σωτῆρα Χριστό. 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου, Αὐγουστῖνου  Ν. Καντιώτου, «Ὁ Σταυρός», σελ. 63-64 & 66 (3 ἀποσπάσματα).

Ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε - Ἀπόστολος Παῦλος

Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 

 Πρὸς Ἐφεσίους ε' 8-19 

8 ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· 

9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· 

10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. 

11 καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· 

12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· 

13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. 

 14 διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. 

15 Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, 

16 ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. 

17 διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. 

 18 καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, 

19 λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ,

Ἀπόστολος Παῦλος 

Πηγές: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 77-78.

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς - Ποῦ ἀνήκεις;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην ζ' 37-52 & η' 1-2.

37 Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 

38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 

39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. 

40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 

41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 

42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλέεμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 

43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν. 

44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας. 

45 Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 

46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 

47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε;

48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 

49 ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 

50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν·

51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 

52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

1 Ἰησοῦς δὲ ἐπορεύθη εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν· 

2 ὄρθρου δὲ πάλιν παρεγένετο εἰς τὸ ἱερόν, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤρχετο πρὸς αὐτόν· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν αὐτούς.

 Πηγές: myriobiblos.gr & 

Καινὴ Διαθήκη, σελ. 404-406.

Ποῦ ἀνήκεις; 

Ὁ Χριστὸς τὴν τελευταία μέρα τῆς γιορτῆς  ὕψωσε τὴ φωνὴ Του καὶ εἶπε· «Ἐὰν τὶς διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω» (Ἰωάν. 7,37). Ὅποιος διψᾷ, ἂς ἔρθῃ σ' ἐμένα.

Ἀλήθεια! Μόνο κοντά στόν Χριστό ὑπάρχει ἡ ἱκανοποίηση καὶ ἡ ἀνάπαυσι τοῦ ἀνθρώπου. Πουθενὰ ἀλλοῦ ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νά σβήσῃ τὴ δίψα ποὺ αἰσθάνεται ἡ ψυχὴ γιὰ τὴν ἀλήθεια, τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀγάπη, γιὰ ὅ,τι μεγάλο καὶ ὑψηλό...

                                                 

   ...Ἔτσι ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ σχηματίζονται δύο παρατάξεις. Ἡ μία εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ πιστεύουν στὸν Χριστό. Τὸν ἀκοῦνε καὶ ἀγωνίζονται νὰ ἐφαρμόσουν στὴ ζωή τους τὴ θεία Του διδασκαλία. 

Ἡ ἄλλη παράταξη εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Χριστό. Αὐτοὶ μὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦν νὰ ξεφύγουν  ἀπὸ τὴν πνευματική Του ἐξουσία, νὰ κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅ,τι Ἐκεῖνος διατάζει.

Καὶ ἐπειδὴ ὁ σατανᾶς κυριαρχεῖ στὶς ψυχές τους, γι' αὐτὸ μισοῦν τὸν Χριστό...

   ...Δύο παρατάξεις! Σύ, ἀγαπητέ, πού ἀκοῦς τὰ λόγια αὐτά, σὲ ποιά κατηγορία ἀνήκεις; Εἶσαι φίλος ἤ ἐχθρὸς τοῦ Χριστοῦ; Ἕνα ἀπὸ τὰ δύο θὰ εἶσαι· ἢ πιστὸς ἢ ἄπιστος.

Εἴθε ἡ χάρις τοῦ παναγίου Πνεύματος, ποὺ γιορτάζουμε, νὰ μᾶς φωτίζῃ, ὥστε ν' ἀνήκουμε στὴν ἁγία παράταξι τῶν πιστῶν, καὶ πιστεύοντας εἰλικρινὰ στὸν Χριστὸ νὰ διακηρύττουμε κ' ἐμεῖς· «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (ἔ.ἀ.). 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου, Αὐγουστῖνου  Ν. Καντιώτου, «Ὁ Σταυρός», σελ. 57-60 (3 ἀποσπάσματα)

Κυριακὴ τῶν 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου - Ἡ αἰώνιος ζωὴ

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην ιζ' 1-13.

 

1 Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σέ,

2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον.

3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.

4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·

5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, Πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.

6 Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι.

7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν·

8 ὅτι τὰ ῥήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.

9 Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι,

10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς.

11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς.

12 ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ.

13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.

 Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 453

Ἡ αἰώνιος ζωὴ

   

    ...Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Χριστοῦ εἶνε ὁ λόγος γιὰ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.  Ἔτσι ὠνόμασε ὁ Χριστὸς τὴ ζωή, ποὺ ἔφερε στὸν κόσμο. Ἡ νέα αὐτὴ ζωὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὴ στιγμή, ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ πιστέψη στὸν Χριστὸ καὶ θὰ μετανοήσῃ. 

Ἀπὸ τὴ στιγμή αὐτὴ μέσ' τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται μιὰ χαρά, ποὺ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν περιγράψῃ.  Μόνο αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν στὸν Χριστὸ καὶ μετανοοῦν, αἰσθάνονται τί θὰ πῇ ἡ χαρὰ αὐτή.  Εἶνε χαρὰ πνευματική. Εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ ἀσώτου παιδιοῦ, ποὺ γυρίζει στὸ πατρικό του σπίτι. 

Εἶνε ἡ χαρὰ τοῦ ἐξορίστου, ποὺ ἐπιστρέφει κοντὰ στοὺς δικούς του.  Εἶνε ἡ χαρὰ τοῦ ξενιτεμένου, ποὺ γυρίζει στὴ γλυκειά του πατρίδα.  Καὶ αὐτὴ ἡ χαρὰ εἶνε μιὰ σταγόνα μπροστὰ στὸν ὠκεανὸ τῆς χαρᾶς, ποὺ θὰ δοκιμάσουν τὰ παιδιά τοῦ Θεοῦ, ὅταν φύγουν ἀπὸ τὴ ζωὴ αὐτὴ καὶ θὰ φτάσουν στὴν οὐράνια πατρίδα, καὶ θ' ἀνοιχθοῦν οἱ πόρτες τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ, τῆς ἄνω Ἰερουσαλήμ.

     Μακάριοι εἶνε ὅσοι θὰ εἰσέλθουν στὴν ἄνω Ἰερουσαλήμ.  Ὁ Χριστὸς τὸ βεβαιώνει. Κανεὶς δὲν πρέπει ν' ἀμφιβάλλῃ.  Ἄνθρωπε! Ὅσο εἶσαι βέβαιος ὅτι ὑπάρχει Νέα Ὑόρκη, τόσο βέβαιος νὰ εἶσαι ὅτι ὑπάρχει ἡ ἄνω Ἰερουσαλημ, ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ αἰώνια ζωὴ καὶ μακαριότητα. 

Αὐτὸ κηρύττει ὁ Χριστὸς στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο· «Αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν» (Ἰωάν. 17,3).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, ἐπισκόπου Αύγουστῖνου Καντιώτου, σελ. 53 (ἀπόσπασμα).

Πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε - Ἰησοῦς Χριστὸς

Εὐαγγέλιον τῆς ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα, 

κατὰ Ἰωάννην ιβ' 36-47.

36 ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ' αὐτῶν. 

37 Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν,

38 ἵνα ὁ λόγος Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπε· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 

39 διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν Ἡσαΐας·

 40 τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς.

41 ταῦτα εἶπεν Ἡσαΐας ὅτε εἶδεν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ.

42 ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται· 

43 ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. 

44 Ἰησοῦς δὲ ἔκραξε καὶ εἶπεν· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμὲ, ἀλλ' εἰς τὸν πέμψαντά με, 

45 καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με.

46 ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. 

47 καὶ ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σώσω τὸν κόσμον. 

Ἰησοῦς Χριστὸς 

 Πηγές: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, «Ὁ Σωτὴρ», σελ. 434-435.

Κυριακὴ τοῦ τυφλοῦ - Ὁ Δημιουργός μας

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην θ' 1-38

1 Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς· 

2 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; 

3 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ' ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.

 4 ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι. 

5 ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου. 

6 ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ 

7 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων. 

8 Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν; 

9 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 

10 ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; 

11 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 

12 εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα. 

13 Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν. 

14 ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. 

15 πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.

16 ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς. 

17 λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν. 

18 οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος 

19 καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;

20 ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη· 

21 πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει. 

22 ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται.

23 διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε. 

24 ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν. 

25 ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω. 

26 εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; 

27 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι; 

28 ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί. 

29 ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν. 

30 ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς. 

31 οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ' ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει. 

32 ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου· 

33 εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν. 

34 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω. 

35 Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ; 

36 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν; 

37 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν. 

38 ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. 

Πηγές: myriobiblos.gr

Καινή Διαθήκη, «Ὁ Σωτήρ», σελ. 414-418.

  

     ... Αὐτὸν τὸν τυφλὸ θεράπευσε ὁ Χριστός. Τὸν θεράπευσε; Δὲν ἀκριβολογοῦμε. Θεράπευσε θὰ λέγαμε, ἂν ὁ τυφλὸς εἶχε μάτια βλαμμένα ἀπὸ ἀσθένεια. Ἀλλ'  ὁ τυφλὸς αὐτός, ὅπως εἴπαμε, δὲν εἶχε καθόλου μάτια. Ἀδειανὲς ἦταν οἱ κόγχες. 

Καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὸ θαῦμα ποὺ ἔκανε δημιούργησε τὰ μάτια. Ἀπίστευτο φαίνεται; Ἀλλ' ὁ Χριστός, ποὺ ἔκανε τὸ θαῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, εἶνε ὁ ἴδιος, ποὺ ὄχι μόνο μάτια ἔκανε, ἀλλὰ καὶ αὐτιὰ καὶ χέρια καὶ πόδια καὶ πνευμόνια καὶ νεφρὰ καὶ καρδιὲς καὶ νεῦρα καὶ κόκκαλα καὶ ὅλα τὰ ἀξιοθαύμαστα ὄργανα τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἔκανε τὸ ἀνθρώπινο σῶμα. Ἒ λοιπόν, αὐτὸς ποὺ κατασκεύασε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, δὲν μποροῦσε νὰ κατασκευάσῃ ἕνα μόνο μέρος, τὰ μάτια; 

   Ὁ Χριστός, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, ἔφτυσε κάτω, καὶ μὲ τὸ σάλιο του ἔκανε λίγη λάσπη, πῆρε τὴ λάσπη, ἔχρισε μ' αὐτὴ τὸν τυφλὸ στὰ μάτια καὶ τὸν ἔστειλε νὰ νιφτῇ σὲ μιὰ δεξαμενή. Καὶ πῆγε, νίφτηκε καὶ ἀμέσως εἶδε. 

   Ἔτσι ὁ Χριστὸς δίδαξε, ὅτι εἶνε αὐτὸς ποὺ ἀπὸ χῶμα δημιούργησε τὸ ἀνθρώπινο σῶμα.  Ὕλη, λάσπη εἶνε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο σῶμα. Ἀλλὰ μέσα στὸ σῶμα αὐτὸ μὲ τὰ θαυμάσια ὄργανα του ὑπάρχει ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχει ἡ ἀθάνατη ψυχή. Ἡ ψυχὴ δὲν εἶνε ὕλη. Εἶνε πνεῦμα. Ἡ ὕλη φθείρεται καὶ καταστρέφεται, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα δὲν καταστρέφεται...

   ... Ἄπιστοι! Σᾶς παρακαλοῦμε, πλησιάστε τὸν τυφλὸ ποὺ ἔκανε καλὰ ὁ Χριστός. Οἱ παλαιοί σας συνάδελφοι, οἱ ἄπιστοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, δὲν ἤθελαν νὰ πιστέψουν στὸ θαῦμα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός, καὶ μὲ λόγια δικολαβικὰ προσπαθοῦσαν νὰ μεταβάλουν τὰ πράγματα, νὰ σκοτίσουν τὸν ἥλιο, καὶ νὰ κάνουν καὶ τοὺς ἄλλους νὰ μὴν πιστεύουν στὸ Χριστό. 

Τυφλοὶ αὐτοί, τυφλὸ ἤθελαν νὰ κάνουν καὶ ὅλο τὸν κόσμο. Ἀλλ' ὁ τυφλός, ποὺ εἶδε τὸ φῶς του, μὲ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ ἔδωσε τοὺς ἀποστόμωσε, τοὺς νίκησε, τοὺς ξευτέλισε. Τὸ μεγάλο ἐπιχείρημα ἦταν ἡ προσωπική του πεῖρα. Εἶδε πάνω του τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Εἶδε τὸ θαῦμα. Καὶ γι' αὐτὸ ἐλέγχει τοὺς ἀπίστους· «Δὲν ἀκούω τί μοῦ λέτε. Ἕνα ξέρω· ἤμουν τυφλὸς καὶ τώρα βλέπω. Μὲ ἔκανε καλὰ ὁ Χριστός. Χίλιες δόξες νὰ ἔχῃ».

Ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ φῶς τοῦ κόσμου.   
    

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 45-46 & 47-48 (2 ἀποσπάσματα).

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος - «Ἐλᾶτε στὸν Χριστό»

Εὐαγγέλιον κατά Ἰωάννην δ' 5-42

5 ἔρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν ᾿Ιακὼβ ᾿Ιωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ·  

6 ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη.  

7 ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν.  

8 οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι.  

9 λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ' ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις.  

10 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν.  

11 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν;  

12 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν ᾿Ιακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ;  

13 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν·  

14 ὃς δι' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.  

15 λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν.  

16 λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε.  

17 ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω·  

18 πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας.  

19 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ.  

20 οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν ῾Ιεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν.  

21 λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν ῾Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ Πατρί.  

22 ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐστίν.  

23 ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ Πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ Πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν.  

24 πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.  

25 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα.  

26 λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι.  

27 καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετ' αὐτῆς;  

28 ᾿Αφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις·  

29 δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός;  

30 ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν. 

31 ᾿Εν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· ραββί, φάγε.  

32 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε.  

33 ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν;  34 λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον.  

35 οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη.  

36 καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων.  

37 ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων.  

38 ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε.  

39 ᾿Εκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα.  

40 ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ' αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας.  

41 καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ,  

42 τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός.  

Πηγές: myriobiblos.gr & 
Καινή Διαθήκη, σελ. 381-385.

     ... Τί διδασκόμαστε, ἀγαπητοί μου; Νά μιμηθοῦμε κ' ἐμεῖς τή Σαμαρείτισσα. Νά πιστέψουμε κ' ἐμεῖς στὸν Χριστό, ὅπως πίστεψε ἐκείνη. Νά πιστέψουμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας. Νά μετανοήσουμε, ν' ἀφήσουμε τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή. Νὰ τρέξουμε κ' ἐμεῖς σὰν τὴ Σαμαρείτισσα, νὰ πᾶμε νὰ βροῦμε τοὺς ἀνθρώπους τῆς Σαμάρειας, τοὺς ἀνθρώπους δηλαδὴ ποὺ εἶνε γεμᾶτοι προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες, ποὺ δὲν γνωρίζουν τὸν Χριστό, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν δοκίμασαν πόσο ὄμορφη καὶ γλυκειὰ εἶνε ἡ ζωὴ κοντὰ στὸν Χριστό. 

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δὲν κατοικοῦν μακριά μας. Δὲν εἶνε ἀνάγκη νὰ βαδίσουμε χιλιόμετρα γιὰ νὰ τοὺς βροῦμε. Ὄχι. Εἶνε κοντά μας. Εἶνε οἱ φίλοι μας. Εἶνε οἱ συγγενεῖς μας. Εἶνε οἱ συγχωριανοί μας. Εἶνε ἴσως ὁ πατέρας, ὁ σύζυγος, τὰ παιδιά. 

Σ' ὅλους αὐτοὺς νὰ ποῦμε τὸν λόγο τῆς Σαμαρείτισσας· «Ἐλᾶτε στὸν Χριστό». Κι ὅταν ἔρθουν κοντὰ στὸν Χριστό, μόνοι τους πιὰ θὰ πεισθοῦν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Σωτήρας τοῦ κόσμου. 

   

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 41  (ἀπόσπασμα).