Εἶναι εὐκολότερο νά γράφη κανείς τήν ἀλήθεια κατευθείαν στήν ψυχή, σάν πάνω σέ κερί τό ὁποῖο ἀκόμη δέν ἔχει χαραχθῆ, παρά νά προσπαθῆ νά χαράξη τούς λόγους τῆς εὐσεβείας πάνω σέ πονηρές διδασκαλίες καί δόγματα, διότι τότε συγχέονται μέ τά δεύτερα καί δέν ὑποτάσσονται σ' αὐτά τά πρῶτα...
Ὅταν ὅμως πρόκειται γιά τήν ψυχή, εἶναι προτιμότερο νά ἔχη νά κάνη κανείς μέ ψυχή τήν ὁποία ποτέ δέν ἔχει σημαδέψει πονηρός λόγος, οὔτε ἔχουν χαραχθῆ μέσα της βαθειά τά γράμματα τῆς κακίας.
Διότι τότε ὁ εὐσεβής καλλιγράφος θά εἶχε νά κάνη δύο ἐργασίες: Πρῶτα νά ἐξαφανίση τά προηγούμενα γράμματα, καί κατόπιν νά ἐγγράψη ἐκεῖνα τά ὁποῖα εἶναι δοκιμασμένα καί ἀξίζουν νά διατηρηθοῦν μόνιμα.
Διότι ἔχουν πολύ μεγάλη σημασία καί γιά τά ὑπόλοιπα πάθη καί γιά τόν ἴδιο τόν λόγο τά σύμβολα καί τά σημάδια τῆς πονηρίας. Γι' αὐτό εἶναι τόσο σπουδαῖο τό ἔργο ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς ἀποστολή τους τήν διαπαιδαγώγησι καί τήν προστασία τῆς ψυχῆς.
Εἰναι προτιμότερο νά ὑπακοῦμε μέ καλή προαίρεσι, παρά νά ὁμιλοῦμε μέ ἀμάθεια.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
Νεοελληνική ἀπόδοση:
Βενέδικτος Ἱερομόναχος Ἁγιορείτης
Πηγή: Γρηγοριανόν
Ταμεῖον, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου,
Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου,
σελ. 272.